“Infantino’s World Cups”: hoe het WK voor clubs het voetbal verandert

Laten we eerlijk zijn: wist je dat Real Madrid zoiets is als de regerend clubwereldkampioen voetbal?

Ik geef toe dat ik er niet meteen aan gedacht zou hebben. Vergeleken met de traditionele competities in het wereldvoetbal was het WK hier te onbelangrijk voor de fans. En dat terwijl FC Bayern München met vier titels tot de top drie van de clubwereldbekerwinnaars behoort, en Borussia Dortmund ook al eens succesvol is geweest.

Nee, dit toernooi heeft tot nu toe weinig belangstelling gewekt in dit land.

Over een jaar zullen echter aanzienlijk meer mensen zich de volgende winnaar van de Club World Cup herinneren. De fascinatie die ontbrak in de oude competitie zou zich wel eens kunnen ontvouwen in het prestigeproject van Gianni Infantino in de nieuwe opzet.

Dit komt door het vertrouwde en beproefde toernooiformat met 32 ​​teams verdeeld over acht poules, wat het klassieke WK ook voor landenteams zo aantrekkelijk maakt. Ten tweede komt dit doordat de winnaar van het Club-WK 2025 zich in dit format écht dé winnaar van het Club-WK kan voelen, en daarmee het beste team ter wereld. Er zijn geen speciale paden meer voor de Europeanen, die tot nu toe vaak pas laat in het oude minitoernooi mochten instromen.

Daarbij komt nog de bijzondere fascinatie die uitgaat van clubnamen als Botafogo, Fluminense, Boca Juniors of Urawa Red Diamonds. De namen van de sterren van Manchester City en Real Madrid rollen van de lippen van velen van ons. Maar hoe zit het met River Plate? Hoe presteren teams uit landen waar voetbal nog meer emotie oproept dan in Europa in duels met de superrijke verzamelingen supersterren van het Oude Continent? Zijn de clubs uit Europa echt zoveel beter dan die uit de rest van de wereld, zoals algemeen wordt aangenomen? Het is dan ook de aantrekkingskracht van het onbekende die het WK voor clubs deelt met zijn tegenhanger voor nationale teams.

Tegelijkertijd baart het nieuwe WK hier enige zorgen. Dit komt door een zekere oververzadiging met voetbal. Er is immers al een WK, maar er zijn ook nationale competities, nationale bekertoernooien, continentale toernooien voor nationale en clubteams, enzovoort.

Bovendien roept de onstilbare expansiedrift van Gianni Infantino's FIFA bij velen gemengde gevoelens op. In de poging om voetbal winstgevend te verkopen aan delen van de wereld waar het geen of slechts een kleine rol speelt, zullen traditionele competities zoals de hierboven genoemde vroeg of laat waarschijnlijk te lijden hebben. De onevenwichtigheden in de Bundesliga hebben er bijvoorbeeld al toe geleid dat koploper FC Bayern in de afgelopen dertien jaar twaalf keer de Duitse kampioenstitel heeft gewonnen. Gezien de winst en de daaruit voortvloeiende investeringsmogelijkheden die Bayern en Borussia Dortmund te wachten staan ​​tijdens het WK voor clubteams, is de kans op verrassingen nog kleiner.

Natuurlijk draagt ​​de fundamentele scepsis jegens dealmaker Infantino ook bij aan de scepsis rond de nieuwe competitie in dit land. Infantino noemt Donald Trump zijn vriend, Infantino schuift het WK van 2034 naar Saoedi-Arabië, en tegelijkertijd ligt Infantino constant overhoop met de trotse Europeanen rond UEFA-voorzitter Aleksander Ceferin en DFB-voorzitter Bernd Neuendorf. Voor velen is dit genoeg om algemene argwaan te wekken.

En toch zullen veel van diezelfde fans kijken wanneer Fluminense Rio de Janeiro Borussia Dortmund tegenkomt. Want uiteindelijk wint de schoonheid van het spel het bijna altijd van het gezeur eromheen.

In deze serie benaderen we het fenomeen Club World Cup vanuit verschillende perspectieven en hopen we duidelijk te maken waarom het toernooi zowel enthousiasme als scepsis oproept.

Veel leesplezier!

FIFA-voorzitter Gianni Infantino ziet de wereldwijde ontwikkeling van voetbal als zijn belangrijkste taak. Met behulp van het WK voor clubs wil hij het enthousiasme voor 's werelds populairste sport verder vergroten.

Voetbal in de VS kan nog een gouden eeuw tegemoet gaan: de Major League Soccer beleeft een ware bloei, aangewakkerd door superster Lionel Messi.

In Europa heerst scepsis, maar veel clubs van andere continenten zien het WK voor clubs als een unieke kans, ook al zijn de sportieve vooruitzichten gering.

De Verenigde Staten verwachten meerdere supersportzomers. De spanningen die president Donald Trump heeft veroorzaakt, vormen grote uitdagingen voor een land dat als geen ander staat voor competitie.

Het WK voor clubs symboliseert de toenemende druk op voetballers. Maar het is te makkelijk om alleen maar te klagen over het hoge aantal wedstrijden dat moderne profs moeten spelen.